A. Paulos birincisi kurmaca , ikincisi gerçek olan iki öykü anlatıyor .
Birinci öyküde iki saray seçkini yan yana ata binmiş dolaşıyorlar .Biri diğerine , "Bulabildiğin en büyük sayıyı söyle bakalım diyor." İkincisi biraz düşündükten sonar sevinçle "ÜÇ" diye haykırıyor .Soru soran bir süre düşündükten sonar , pes ediyor ve oyunu kaybediyor .
İkinci öyküyse , matematikçi G. H. Hardy'yle başka bir ünlü matematikçi hastanede Romanujan'ı ziyarete gitmiş .Laf olsun diye söze şöyle başlamış : "Gelirken bindiğim taksinin numarası çok sıradandı :1729 "Romanujan hemen atılmış:"Sıradan olur mu hiç?"Son derece ilginç bir sayı bu ! İki farklı biçimde iki sayının küpünün toplamı olarak yazılabilecek en küçük sayı bu!(Meraklıları için verelim .12 ve 1 , 10 ve 9'un küpleri sonucu sağlıyor.)
Ramanujan , büyük sayılarla bile karmaşık işlemler yapmada ustalaşmış biriydi .Birinci öyküde ki kahraman ise hemen pes ettiğine gore belli ki 3'ten daha büyük bir sayı hayal edemiyor .Bu ilk bakışta inanılmaz gibi görünebilir .Yine de hemen aldanmayın .Avustralya'daki Aranda kabilesinin üyeleri gibi daha pekçok yerlerdeki yerliler 3'e kadar bile tam anlamıyla sayamıyorlar .Bu insanların dillerinde sadece 1 ve 2'yi anlatan sözcükler var .3 için biriki , 4 için ikiiki .4'ten sonraki tüm sayılar ise "çok".Aslında çok büyük sayıları anlatmanın çok çeşitli yolları var .Sözgelimi birin peşine kaç tane 0 koyduğumuzu söyleyebiliriz.